Verslag dag zeven

Alleen wakker geworden. wondje aan voet, bewolkt.

Een volle dag gisteren, veel indrukken. J, D, E en A. ontmoet. Aan het eind van de ochtend kwam J. (22?) mijn hoofd scheren, volgens hem geen al te intieme actie. vond vrijen een stuk intiemer. Ik schaamde me dat dat voor mij soms toch echt omgekeerd was, geneugten van de de intimiteit-loze seks te vaak geproefd. We praatten over de veranderende lichaamscultus bij een jonge generatie mannen, wat te scheren en wat niet. J. ging niet verder dan zijn wenkbrauwen epileren (wat ik nog nooit had gedaan.) Een liefje had J. eerder gevraagd ook de haren op zijn tenen te verwijderen, want hoe het er nu uitzag voldeed niet aan het ideaalbeeld. Wordt de moderne jonge homo meer geïnspireerd door het ideaal van de Amerikaanse schone porno-man, of was dat altijd zo, en is dat in mijn eigen twintiger jaren een beetje langs me heen gegaan? Wat J. zelf vooral miste was de zoen “zonder gevolg”. Volgens hem betekende zoenen nu seks, en werd het geheim vaak niet meer uitgesteld, weinig om na een eerste date nog over te zwijmelen. Het scheren voelde weldegelijk intiem voor me. J. deed het heel zorgvuldig, handen in nek voelden dichtbij.

Het duurde lang voordat ik iemand vond die kwam gewichtheffen. ik sprak vooral de muscle buddies aan, maar die leken er niet op te zitten wachten. Wel interessante chat met perfect gespierde man over de behoefte aan imperfectie, hoe je te verbinden als het lichaam zo perfect is dat het geen ingang meer geeft in iemands ziel? Hijzelf had een chronische huidziekte en ging die te lijf met veelvuldig fitness-bezoek. Daarna me klaargemaakt voor een jongen die om 17.00 zou komen, maar niet op kwam dagen. Twee dagen daarvoor had ik ons bezoek uitgesteld, omdat er iemand anders kwam, en het me toen ongemakkelijk leek, (twee mannen die liefdesgedichten kwamen lezen.) Nu schreef hij: welkom in homo datingland. Sweet revenge. D. kwam langs, hij douchte hier en we zouden het sportieve met het bourgondische combineren, een thema in D’s leven. Hoe je aan te passen aan de lichaamscultus als je zo enorm van koken en eten houdt? Het was dan ook niet zijn lichaam waarmee D. indruk probeerde te maken op mannen op de chat, maar vooral zijn snelle gevatte opmerkingen. De competitie met andere jongens had zich verplaatst naar het retorische vlak. Grappig dat hij zei tijdens een chat vaak woorden te googelen om net iets slimmer voor de dag te komen. Hield een lang betoog over het verdwijnen van het collectief in de samenleving. “We gebruikten elkaar om ons eigen ego te versterken”. Met zijn eigen liefdesleven wilde het ook om die reden niet vlotten, de jongen die er toe deed had ambities in zijn leven, D zelf ook. Gingen niet samen. Gewichtheffen was kortstondig maar voelde goed, nog nooit meegemaakt een man boven me die me dusdanig toeschreeuwt zodat ik extra kracht geef. Mijn oventje bleek kapot. We veranderden de maaltijd, aten couscoussalade, lekker.

Als contrast tot het gewichtheffen, zocht ik iemand om mee te huilen. J. kwam een toetje brengen, browniepudding. Om te huilen sneden we uien, wat behoorlijk effect sorteerde. We hadden het over J.’s soms ongelukkige jeugd en eerste keer zoenen met een jongen aan de Amstel, ontroerend verhaal. Het geluk straalde in J.s ogen. Nu wilde J. vooral snelle goede seks, omdat hij binnenkort naar het buitenland zou verhuizen. investeren in iemand was niet slim nu. Het woord beschermingsmechanisme viel. Stoorde zich eraan dat de Utrechter minder voortvarend was dan de gemiddelde Amsterdammer op de chat. We praatten over het Utrechtse chatten als equivalent voor “het oplossen van een sudoku raadsel’. Niemand wordt er beter van, alleen tijdverdrijf. Voor veel Utrechtse homo’s best voldoening schenkend, niet voor J. Hij zocht resultaat. Hornet was een nieuw alternatief voor Grindr, leek iets beter te werken.

Het thema “seks als beschermingsmechanisme” kreeg een vervolg door het bezoek van A. Hij zou lepeltje lepeltje komen liggen. A. was niet alleen homo, maar misschien ook Trans, of althans hij wist nog niet hoe dit te benoemen. Wat hij wel wist was dat hij zich op de chat vaak mannelijker voordeed dan hij was. De opmerkingen “No fems, no asians” raakten hem. Door zijn baardje en Arabische uiterlijk werd hij vaak visueel versleten voor “Top”. Hij vroeg zich af  waarom hij zich aanpaste aan de norm van de chat, waar bovenaan de ladder toch vooral de mannelijke licht gespierde homo stond. In de chat en op zijn foto’s paste hij zich aan, vooral om aandacht te genereren. What else is new? Maar in werkelijkheid had hij zijn handen laten epileren en nagels laten groeien. Voor elke subgroep homo’s bestond tegenwoordig een App, vroeg me  af of er een app voor Fem. mannen was. Volges A. was elke homo beschadigd, en wilden we ons daarom zo graag sterk voelen door ons aan te passen aan de nieuwe norm. Ging mij misschien iets te kort door de bocht, maar begreep wat hij zei. Fijn om zo openhartig te praten. Uiteindelijk bleef A. toch niet lepeltje lepeltje liggen. Te ongemakkelijk.

Iets teveel wijn op deze dag. Wit, Rood , Baileys.

Share

Comments are disabled